Recensie : Verhaal van mensen

Verhaal van mensen : over helder water uit oude bronnen en nieuwe kansen voor een krimpende kerk / Peter Siebesma.
Siebesma begint zijn 31 bijdragen, verdeeld over zes hoofdstukken, steeds met een gedicht of lied. Dat heeft te maken met zijn achtergrond als musicus, maar meer nog met zijn centrale filosofie: van een lied gaat warmte uit. In veel van zijn bijdragen klinkt door dat in de christelijke kerken en in de theologie al vanaf de vroegste eeuwen een verkilling is opgetreden. Geloof werd weliswaar met een Hoofdletter geschreven, maar de ratio nam een steeds belangijker plaats in. Om tweespalt te voorkomen kozen vroege theologen ervoor om zaken waar veel discussie over was, te beslechten met dogma’s. Deze pogingen, gericht op veilig stellen of herstellen van eenheid (unificatie), hadden vaak een averechts effect. Siebesma benadrukt dat tal van dogma’s niet herleidbaar zijn tot uitspraken van Jezus zelf; sterker nog: die strijdig zijn met wat hij aan zijn leerlingen heeft voorgeleefd. Het is daarnaar waarnaar we zouden moeten terugkeren. Terug naar de enige echte Bron. Veel lezers zullen zich daarin herkennen, maar voor menige ‘wettisch’ ingestelde orthodoxe christen zal dat een brug te ver zijn. Wat er ook van zij: tegen de bepleite en verhoopte versterkte warmte in het horizontale intermenselijke verkeer, is toch niet zoveel in te brengen.

Recensent: Drs. Th.C.J. Fransen