Recensie : Waar gaat dit over – Albert Althuis

Eigentijds geloven

Wie met mensen in gesprek gaat, hoort vaak dat zij in de loop van hun leven afscheid hebben genomen van hun religieuze opvoeding. Vaak zijn ze traditioneel opgevoed met wekelijkse kerkgang – soms zelfs twee keer per zondag – en hebben ze van hun ouders allerlei christelijke opvattingen en gebruiken meegekregen. Achteraf heeft menigeen dat ervaren als iets dat je als kind werd opgedrongen. Sommigen hebben daar al vroeg afscheid van genomen en hebben dit in de woelige zestiger en zeventiger jaren losgelaten. Voor hen was het een bevrijding dat dit alles niet langer tot hun leven behoorde. Anderen zijn aanvankelijk wel min of meer in de voetsporen van hun ouders getreden en leken ogenschijnlijk daarin verder te gaan. Onder invloed van de tijdgeest en hun persoonlijke levenservaringen zijn ze toch geleidelijk los gegroeid van de stam die hen heeft voortgebracht.

In de huidige protestantse kerk kom ik veel van die mensen tegen die vroeger meelevend waren, regelmatig naar de kerk gingen, actief zijn geweest en zelfs in de kerkenraad hebben gezeten. Momenteel zijn ze nog wel lid, ze hechten daar ook nog wel aan maar ze ervaren weinig binding meer. Hun plaatselijke kerk sluit niet aan bij de ontwikkeling van hun denken of – zou je misschien beter kunnen zeggen – hun denken heeft zich ver buiten de kerkelijke kaders ontwikkeld. Ze herkennen zich niet meer in de opvattingen van andere kerkleden, vinden hen aardige mensen maar hun kerkelijke betrokkenheid zien ze als tamelijk achterhaald.

Voor al deze mensen die nieuwe religieuze ruimte zoeken of deze al hebben gevonden, is dit boek Waar gaat dit over? zinvol en herkenbaar. Over levensvragen, levensbeschouwing en een geloof dat verandert is de ondertitel van dit boek waarin een mens in de brede context van maatschappij, geschiedenis en christelijke traditie ter sprake komt.

Albert Althuis was docent godsdienst en maatschappijleer aan Windesheim. Hij is daarom goed in staat om een helder en aansprekend verhaal te vertellen en mensen van deze tijd die modern geloven de weg te wijzen naar een eigentijdse spiritualiteit. Ook zijn eigen verleden komt ter sprake en dat zal voor veel generatiegenoten zeker herkenbaar zijn. Zijn herinneringen niet zeker niet negatief gekleurd al ziet hij achteraf wel het betrekkelijke van die tijd.

Naast zijn eigen verhaal geeft Albert Althuis veel ruimte aan filosofen en citeert hij aan het slot van ieder hoofdstuk uitgebreid allerlei mensen met de bedoeling om de reflectie van de lezer te stimuleren.

Geloven is verbinding met het transcendente en draagt waarden als waarheid, gerechtigheid en liefde in zich. Er zijn twee polen die elkaar vasthouden: troost en inspiratie, geborgenheid en uitdaging. De grote lijnen van de bijbel komen ook ter sprake evenals God, Jezus en Geest. Zo is het boek toch enigszins een inleiding tot geloven waarin de elementaire lijnen van het kerkelijk belijden vernieuwd en eigentijds worden uitgelegd.

Verfrissend en stimulerend!

Recensent: Evert van der Veen

(Visited 22 times, 1 visits today)