Recensie : Leven zonder waarom

Leven zonder waarom : de mystieke erfenis van een hemelse zwerver / Angelus Silesius

Angelus Silesius (1620-1677) is vermaard geworden als dichter van mystieke rijmspreuken van meestal twee, maar ook van drie of vier of meer regels, steeds vergezeld van een passend opschrift. Hierin wordt de ziel opgeroepen tot eenheid met God, met Christus, tot verheffing boven het aardse, overgave ook aan het eigen diepste zelf. De bundel bevat kleine pareltjes. Een daarvan is bv. het naar de titel verwijzende vers: ‘De roos kent geen waarom: zij bloeit omdat ze bloeit, / ze denkt niet aan zichzelf, vraagt niet voor wie ze groeit’. Van poëtische zeggingskracht is ook: ‘Welk diep gepeins? De vrouw bekleed met zonneschijn / en staande op de maan, moet vast jouw ziel wel zijn’. Treffend ook: ‘Wanneer Gods geest heel wezenlijk in jou gaat gloren, / dan wordt het kind der eeuwigheid in je geboren’. Een bundel vol troost en wijsheid, vol poëzie ook. Van harte aanbevolen. Mooie aanvulling op de collectie religieuze poëzie en mystiek.

Recensent: O.W. Dubois