Recensie : Een Sterke vrouw

Schouws loflied op een sterke vrouw

Schouwen-Duiveland heeft een primeur. Paula Schot (27) uit Zierikzee is de eerste vrouwelijke wethouder van de SGP. Volgens Floris van der Paauw, fractievoorzitter van de SGP ter plekke is ‘het merendeel van de reacties overwegend positief’. Binnen de SGP is het best een item, een vrouw in een bestuursfunctie. Lilian Janse, die als eerste SGP-vrouw een plek in een gemeenteraad kreeg, kan daarover meepraten. De positie van vrouwen komt ook in richtinggevende religieuze boeken ter sprake.

In SGP-kringen wordt de Statenvertaling gelezen. Daar staat in het boek Prediker hoofdstuk 31 ‘Lof der deugdzame huisvrouw’ te lezen, terwijl in de Nieuwe Bijbel Vertaling van 2004 boven dezelfde paragraaf de kop staat ‘Loflied op de sterke vrouw’. Eén boek, twee vertalingen en alleen al dat leidt tot meningsverschillen. De discussie over vrouwen en hun positie, ofwel de plek die zij toegewezen krijgen, is misschien wel zo oud als de schepping. Het nieuwe boek Een Sterke Vrouw van ds. Harry Smit uit Haamstede geeft daarin een inkijkje.

Talmoed

In het jodendom wordt de schriftelijk overgeleverde wet de Thora genoemd. Maar in de Talmoed zijn de rabbijnse discussies en commentaren te vinden op de geschreven tekst van de Thora. Aanvankelijk werden die commentaren mondeling overgeleverd, maar rond het jaar 200 van onze jaartelling zijn ook zij op schrift gesteld en daarna keer op keer aangevuld. Smit heeft er studie van gemaakt. ,,Het zal een jaar of twintig geleden zijn dat ik een korte publicatie tegenkwam over vrouwen in de Talmoed. Ik ben sindsdien in mijn studie van de Talmoed gaan letten op teksten waarin vrouwen naar voren komen. Niet dat zij als persoon in de Talmoed altijd bij name genoemd worden, maar vaak is hun kennis van de wet en hun wijsheid aangaande vraagstukken die interpretatie van de wet nodig maken, enorm groot.” Van deze vrouwen heeft Smit, tijdens de eerste lockdown, portretten geschreven. ,,Er waren beperkingen, ik werkte vanuit huis en mijn vrouw zei: ‘Wilde je niet nog een boek schrijven?’ en drie maanden later lag het concept er.”

Een voorkeur voor één van de zeventien geportretteerde vrouwen heeft hij niet. ,,Elk verhaal is anders en ik heb geprobeerd daar recht aan te doen.” Het boek lezend, kreeg ik zelf wel zo mijn voorkeuren. Bijvoorbeeld voor Yalta, een vrouw met grote kennis van de wet. Zij ontsteekt in woede wanneer een bezoeker afwijkt van de wet door na het uitspreken van de dankbede aan het einde van een maaltijd, de drinkbeker rond te laten gaan in het gezin, maar Yalta overslaat. Zo wordt haar het delen in Gods zegen onthouden. Over wat Yalta vervolgens uitricht, bestaan verschillende versies. Mij spreekt het verhaal aan dat ze vierhonderd vaten wijn aansloeg en de wijn verdeelde onder de armen, zodat ook zij konden delen in de zegen aan het einde van hun maaltijd.