Recensie – De ware Willibrord

De ware Willibrord : Dichtung und Wahrheit in de vroege schriftelijke bronnen/ Dirk Otten.

Wat kunnen we met zekerheid zeggen over de figuur van Willibrord (657/58-739), de apostel van de Lage Landen? Historicus en taalkundige Otten onderwerpt de bronnen over Willibrord aan een kritische toetsing. Volgens hem bieden twee autobiografische notities van Willibrord een veel betrouwbaarder fundament dan alle andere bronnen uit de achtste eeuw. Die laatste komen immers van Angelsaksische auteurs die het van horen zeggen moesten hebben. Zij kleurden het levensbeeld van Willibrord bij tot dat van een succesvolle verkondiger van het christendom onder Franken en Friezen. Volgens Otten is die missie verre van succesvol geweest. Daarom trok Willibrord zich terug in zijn klooster in Echternach. Dat hij een bisschopszetel in Utrecht gehad zou hebben, is volgens hem een verzinsel van Bonifatius, bedoeld om de aanspraken van de aartsbisschop van Keulen op Utrecht te ondermijnen. Otten noemt zijn studie ‘De ware Willibrord’. ‘Een andere Willibrord’ zou een betere titel geweest zijn, want ook Ottens reconstructie bevat nog veel onzekerheden en onbewezen veronderstellingen. Het boek is geïllustreerd met kleurenfoto’s van glas-in-loodvensters en bevat een literatuuroverzicht en register.
Recensent: Prof. dr. P.J.A. Nissen