Recensie: Saida

Het boek Saïda wordt een biografie genoemd, maar haar levensverhaal is nog lang niet af. Saïda is bovendien meer dan een levensverhaal. Het boek geeft een mooi beeld van de islam, een boeiende inkijk in de levens van de moslim en de moslima. Saïda beschrijft op invoelende wijze specifieke rituelen en gedachten van moslims omtrent ziekte, dood en palliatieve zorg. Het geeft ook een goed beeld van de vele instanties, besturen en diensten die zich inzetten voor hun medemens.

De weg van Saïda leidt van schoonmaakster tot islamitisch geestelijk verzorger. Op die weg komt zij hobbels en kuilen tegen. Maar door haar flexibele karakter effent zij haar pad voortdurend, op weg naar haar doel. En onderweg is zij er steeds voor mensen die hulp nodig hebben. Saïda biedt een goed beschreven weergave van haar spirituele levenskunst en warme persoonlijkheid.

Dat ‘de islam’ niet bestaat wordt duidelijk in dit boek, evenmin als ‘de katholiek’ of ‘de protestant’. Saïda staat als moslima volledig open voor andersgelovigen. Zij werkt aan de samenleving met iedereen die er ook voor de ander is, en toont de kracht en de wil om samen te werken met mensen met uiteenlopende levensbeschouwingen. Voor Saïda is de ander op de eerste plaats een medemens. Opmerkelijk is hoe zij zowel werkt aan haar eigen emancipatie alsook aan die van anderen uit niet-westerse culturen in Nederland. Als moslima is dat soms een lastige en pijnlijke strijd in een argwanende wereld. Zij wil mensen helpen, en waar nodig doet zij dat met behulp van veel anderen, al of niet verbonden aan organisaties. Dan moet zij soms over of door bureaucratische muren springen, maar meestal bereikt zij haar doel op een natuurlijke, diplomatieke manier.

Mensen helpen deed Saïda al als schoonmaakster in een ziekenhuis. Ze vond toen niet alleen een schone kamer belangrijk, maar zag vooral de zieke in die kamer. Daar ze als enige Arabisch spreekt in het UMC St Radboud, kan zij niet alleen patiënten in hun eigen taal geruststellen maar ook wegwijs maken in het ziekenhuis. Daarnaast informeert Saïda het ziekenhuispersoneel over de islam en de islamitische cultuur. Zij wordt gezien als ‘cultureel en religieus vertaalster’, hetgeen in 2002 uitmondde in de aanstelling als eerste vrouwelijke zorgconsulent voor allochtone patiënten in Nederland. Mooi om te volgen is hoe zij groeit in haar geestelijke zorg en betrokken raakt – veelal door eigen initiatieven – bij onderzoek rondom cultuur, religie en ethische vraagstukken. Ze is actief in de patiëntenzorg en onderwijs, maar zet zich ook in voor de interreligieuze dialoog tussen christenen en moslims.

Het boek Saïda is mooi vormgegeven, heeft een aantrekkelijke lay-out en veel foto’s. Je wandelt uitgebreid en op prettige wijze mee met haar bezielde leven. Het klopt wat in de inleiding staat: dat ‘van biografieën inspiratie kan uitgaan, inspiratie voor je betrokkenheid op de samenleving, voor je werk en voor je persoonlijk leven’. Dit boek ademt inspiratie.

Het verhaal van Saïda Aoulad Baktit door Jeroen Jeroense, Trijnie Nielen-Rosier en Karin Spelt

Recencent:Paul Delfgaauw