Ton Roumen ontdekte dat er een markant familieverhaal bestaat in en rond de oorlog. Hij werd erdoor gegrepen en schreef het boek De vrijheid van mijn vader. Het verscheen zojuist, in het jaar waarin Nederland 75 jaar is bevrijd. Het is een familiegeschiedenis, een stadsgeschiedenis (Roermond), een oorlogsgeschiedenis en een religieuze geschiedenis.

De oorlog is in 1945 geëindigd, de wederopbouw begint, de welvaart groeit. De vrijheid van Ton’s vader bestaat uit de vrije zaterdag, de aanschaf van een auto en een caravan. Vanbinnen is hij echter niet vrij. De oorlogswonden zijn niet geheeld. Ze zijn verdrongen en komen weer boven drijven. Zijn vader Frans draagt een pijnlijk verhaal met zich mee. Als negentienjarige wordt hij in 1944 door de Duitsers gevangengezet omdat hij zich kritisch heeft uitgelaten over de nazi’s. Na de bevrijding is hij tolk in het Britse leger en heeft veel gruweldaden moeten aanhoren. Als hij ouder wordt, krijgt hij last van zijn oorlogservaringen.

De vrijheid van mijn vader vertelt niet alleen het oorlogsverhaal van Ton Roumens’ vader, maar ook van zijn zussen en broers. Het is een markante familiegeschiedenis die de oorlog in ons land vanuit de ogen en de beleving van een diepgelovige katholieke familie belicht en hun worstelingen en pijn laat zien. Gedreven door heldere doelen hebben ze noodgedwongen moeten ervaren dat die door de oorlog werden gedwarsboomd.

Die pijn wordt vergroot door de ambities die ze allen hebben. Want, hoe verschillend de kinderen ook zijn, ze hebben allen heldere doelen die ze willen realiseren. De oorlog dwarsboomt die. Toos kan niet met haar vriend trouwen omdat de oorlog hen scheidt. Leo moet zijn bijdrage aan betere omstandigheden voor arbeiders noodgedwongen op een lager pitje zetten. De loopbanen van Jo, Emile en Willy stagneren en Frans kan geen start maken met zijn loopbaan. De twee kloosterlingen Jacques en Jan ervaren de oorlog in zichzelf: ze leven in een klooster waar ze niet op hun plaats zijn en worstelen met hun identiteit. Jacques merkt dat jongeren seksueel worden misbruikt door zijn medebroeders. Voor hem is dat de directe aanleiding het klooster te verlaten.

Het sterke rechtvaardigheidsgevoel dat in de familie leeft, is in oorlogstijd niet zonder gevaar. Vanwege hun openlijke kritiek op het Nazibewind komt Frans en drie van zijn broers in de gevangenis. Na zijn vrijlating duikt hij onder.